Τσιμπούρι-Κρότωνας

ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ

Το τσιμπούρι είναι κοινή ονομασία του παρασιτικού Αρθρόποδου, που επιστημονικά ονομάζεται κρότων. Ανήκει στην τάξη Ακάρεα. Τρέφεται με αίμα που απορροφά από το δέρμα τον θηλαστικών, στα οποία παρασιτεί. Βγαίνει δύσκολα όταν προσκολλάται στο δέρμα. Είναι επιβλαβές για τον άνθρωπο και τα ζώα, επειδή μπορεί να μεταφέρει σοβαρές ασθένειες όπως η Βορρελίωση ή η Εαρινή Μηνιγγοεγκεφαλίτιδα.

 

 

ΠΩΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΤΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ

 

Τα τσιμπούρια είναι μικρά έντομα που μπορούν εύκολα να κολλήσουν στο σώμα άλλων ζώων και να τραφούν με το αίμα τους. Επειδή το σώμα τους είναι πολύ μικρό και επίπεδο, μπορούν να περάσουν απαρατήρητα και να μείνουν στη θέση τους για μία ημέρα ή περισσότερο, για να ολοκληρώσουν ένα γεύμα. Ορισμένα τσιμπούρια έχουν εξελιχθεί ώστε να μοιάζει το σώμα τους με το σώμα των ξενιστών τους και να μπορούν να παραμείνουν απαρατήρητα από τους ξενιστές τους. Αυτή η ικανότητα να παραμείνουν απαρατήρητα είναι πολύ σημαντική για την επιβίωση τους.

Τα τσιμπούρια έχουν οκτώ πόδια, καθένα από τα οποία είναι καλυμμένο με μικρές, αγκαθωτές τρίχες και διαθέτει ένα μικρό νύχι στο τέλος του. Τα αγκάθια και τα νύχια έχουν δύο σημαντικούς σκοπούς. Πρώτον, βοηθούν τα τσιμπούρια να πιάνουν τη βλάστηση, όπως γρασίδια, φύλλα και κλαδιά. Δεύτερον, επιτρέπουν στα τσιμπούρια να πιάσουν τους δυνητικούς ξενιστές-οικοδεσπότες τους. Με αυτόν τον τρόπο, τα τσιμπούρια μπορούν να ταΐσουν τους εαυτούς τους με το αίμα τους πριν τους αντιληφθούν οι ξενιστές. Τα τσιμπούρια χρησιμοποιούν τα στόματά τους για να τρυπήσουν το δέρμα των ξενιστών τους και να απορροφήσουν το αίμα. Τα στόματα τους είναι σχεδιασμένα για να προσαρμόζονται στη δομή του θύματός τους και να διεισδύουν με ευκολία στο δέρμα. Ανάλογα με το είδος, το στόμα του τσιμπουριού μπορεί να έχει διαφορετικά μέρη, αλλά γενικά περιλαμβάνει την υποστηρικτή του πλάκα, τα δόντια, τον υποφάρυγγα και το ράμφος. Αυτά τα μέρη συνεργάζονται για να διεισδύσουν στο δέρμα, να τρυπήσουν τα αιμοφόρα αγγεία του θύματος και να ρουφήξει το αίμα για τη διατροφή τους. Τα τσιμπούρια χρησιμοποιούν τις κεραίες τους για να εντοπίσουν τους ξενιστές τους και τα χελικοειδή τους για να κόψουν το δέρμα του ξενιστή και να εξάγουν αίμα. Το υπόστομα τους είναι αγκαθωτό και βελονοειδές και χρησιμοποιείται για σταθεροποίηση και στήριξη κατά τη διάρκεια της τροφοληψίας. Όλα αυτά τα στοιχεία βρίσκονται στο στόμα του τσιμπουριού και εξυπηρετούν την επιβίωση του οργανισμού. Επιπλέον, η παρουσία αυτών των στοιχείων μπορεί να διαφέρει από είδος σε είδος.

 

 

ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ – ΠΩΣ ΓΑΤΖΩΝΟΝΤΑΙ

Τα τσιμπούρια γαντζώνονται στο δέρμα των ξενιστών τους χρησιμοποιώντας τα χελικώματα τους (chelicerae). Οι χελικέρες είναι δύο σκληρά και κοφτερά δόντια στη μπροστινή πλευρά του στόματος του τσιμπουριού που χρησιμοποιούνται  για να κόψουν το δέρμα του ξενιστή τους. Έπειτα, τα τσιμπούρια χρησιμοποιούν τις δύο κεραίες τους για να βρουν τον κατάλληλο τόπο για να εισχωρήσουν με τα χελικερά τους και να αρχίσουν να απορροφούν το αίμα του ξενιστή. Τα αγκάθια στα πόδια τους βοηθούν επίσης στη σταθεροποίηση κατά τη διάρκεια της τροφοληψίας. Όταν ένα τσιμπούρι αρχίσει να τρώει, μπορεί να μείνει στον ξενιστή του για μερικές ώρες ή ακόμα και μερικές ημέρες, ανάλογα με το είδος του τσιμπουριού και το μέγεθος του ξενιστή.

ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ – ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Τα τσιμπούρια είναι αιμοφάγα, που τρέφονται κυρίως με το αίμα των ξενιστών τους. Ωστόσο, ορισμένα είδη τρέφονται επίσης με άλλους ζωικούς και φυτικούς οργανισμούς.

Για να τραφούν, τα τσιμπούρια πρέπει να προσεγγίσουν τον ξενιστή τους και να τον δαγκώσουν με τα άγκιστρα και τα χελικοειδή τους για να εισχωρήσουν στο δέρμα του και να ανοίξουν ένα αιματολογικό αγωγό. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούν το υπόστομα τους για να απορροφήσουν το αίμα του ξενιστή τους. Τα τσιμπούρια είναι σημαντικοί εχθροί των εντόμων και άλλων αρθρόποδων, καθώς μπορούν να ελέγχουν τους πληθυσμούς τους και να προστατεύουν τα φυτά και τις καλλιέργειας από την καταστροφή.

ΕΥΡΕΣΗ ΞΕΝΙΣΤΗ – ΟΙΚΟΔΕΣΠΟΤΗ

Τα τσιμπούρια εντοπίζουν τους ξενιστές τους μέσω της αισθητηριακής τους ικανότητας. Αν και δεν έχουν ακοή ή όραση στο ίδιο επίπεδο με τα ανθρώπινα όργανα αισθήσεων, έχουν άλλους τρόπους να ανιχνεύσουν της παρουσία τους. Τα τσιμπούρια έχουν μια οσμητική αίσθηση που τους επιτρέπει να ανιχνεύουν τις οσμές που προέρχονται από την αναπνοή του ξενιστή. Αυτό επιτρέπει στα τσιμπούρια να εντοπίζουν τα ζώα ακόμα και στο σκοτάδι. Επίσης, η αίσθηση της θερμότητας τους βοηθά να ανιχνεύσουν ζεστά αντικείμενα, όπως το αίμα του ξενιστή. Τέλος, τα τσιμπούρια μπορούν να αισθανθούν τις δονήσεις που προκαλούνται από τα βήματα του ξενιστή. Αυτό τους βοηθά να εντοπίσουν τη θέση του ξενιστή και να τον κινητοποιήσουν για να τον δαγκώσουν. Συνολικά, η αισθητηριακή ικανότητα των τσιμπουριών τους επιτρέπει να εντοπίζουν τους ξενιστές τους και να τους επιτεθούν με ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.

ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ: ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΗΓΗ ΤΡΟΦΗΣ ΤΟ ΑΙΜΑ

Τα τσιμπούρια είναι εξαιρετικά εξειδικευμένα στη διατροφή τους και πρέπει να τρέφονται αποτελεσματικά με αίμα. Ως εξωπαράσιτα, ζουν στην επιφάνεια του δέρματος του ξενιστή τους και χρησιμοποιούν τα στόματά τους για να τρυπήσουν το δέρμα και να αναρροφήσουν το αίμα. Το αίμα περιέχει πολλούς απαραίτητους θρεπτικούς παράγοντες, όπως πρωτεΐνες και σίδηρο, που αποτελούν βασικά συστατικά για την ανάπτυξη των τσιμπουριών. Επειδή τα τσιμπούρια δεν μπορούν να συνθέσουν αυτοί τα συστατικά τους, είναι εξαρτημένα από την τροφή τους. Επειδή τα τσιμπούρια χρησιμοποιούν το στόμα τους για να τρυπήσουν το δέρμα του ξενιστή τους και να εξάγουν το αίμα, ενδέχεται να μεταδίδουν ασθένειες στον ξενιστή. Για αυτό το λόγο, είναι σημαντικό να αποφεύγουμε την επαφή με τα τσιμπούρια και να αντιμετωπίζουμε άμεσα τυχόν δυσάρεστες ενοχλήσεις ή ερεθισμούς στο δέρμα.

ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ

Τα τσιμπούρια απορροφούν το αίμα των ξενιστών τους μέσω του στόματός τους, χρησιμοποιώντας ένα σύστημα αναρρόφησης. Αφού δηλητηριάσουν τον ξενιστή τους με τα δηλητηριώδη στοιχεία που εκκρίνουν, εισβάλουν τα τσιμπούρια μέσα στο σώμα του ξενιστή και αφήνουν το αίμα να κυλήσει μέσα από το στόμα τους. Κατά τη διάρκεια αυτού του διαδικαστικού, τα τσιμπούρια ενεργοποιούν τα σάλια τους για να ελαττώσουν τη θερμοκρασία του αίματος που καταναλώνουν και για να αραιώσουν το αίμα προκειμένου να είναι πιο εύκολο να το απορροφήσουν. Το αίμα που απορροφούν αποτελεί τη μοναδική πηγή τροφής των τσιμπουριών.

ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ – ΒΙΟΤΟΠΟΙ

Τα τσιμπούρια είναι εξαιρετικά πολύπλοκα, βρίσκονται σε διάφορα βιοτόπια σε όλο τον κόσμο. Η ταξινόμηση των τσιμπουριών περιλαμβάνει περισσότερα από 100 είδη και έχουν βρεθεί σε διάφορα περιβάλλοντα, όπως δάση, λιβάδια, ερήμους, βουνά και θαλάσσιες περιοχές. Ορισμένα τσιμπούρια ζουν στο έδαφος, ενώ άλλα ζουν σε φυτά ή σε ζώα. Άλλα είδη τσιμπουριών ζουν στα νερά, ενώ άλλα ζουν σε θαλάσσια περιβάλλοντα. Επιπλέον, τα τσιμπούρια είναι σημαντικοί παράγοντες σε διάφορα οικοσυστήματα, όπως στις ερήμους και τα λιβάδια όπου μπορούν να καταναλώνουν μικρότερα είδη και να ελέγχουν τους πληθυσμούς τους.

ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΑ – ΕΙΔΗ (SLIDER)

Υπάρχουν πολλά είδη τσιμπουριών σε διάφορες οικογένειες, μερικά από αυτά είναι:

1. Τσιμπούρια στην οικογένεια Ixodidae: Περιλαμβάνει τα καθιερωμένα “κλασικά” τσιμπούρια, όπως το κοινό τσιμπούρι (Ixodes ricinus), το αμερικάνικο τσιμπούρι (Ixodes scapularis), το αυστραλιανό τσιμπούρι (Ixodes holocyclus) κ.α.

2. Τσιμπούρια στην οικογένεια Argasidae: Περιλαμβάνει τα αργασιδικά τσιμπούρια, όπως το τσιμπούρι της αφρικανικής κοινότητας (Ornithodoros moubata), το τσιμπούρι της αυστραλιανής κοινότητας (Ornithodoros gurneyi) κ.α.

3. Τσιμπούρια στην οικογένεια Nuttalliellidae: Περιλαμβάνει το μοναδικό είδος Nuttalliella namaqua που είναι εντοπισμένο στη νότια Αφρική.

4. Τσιμπούρια στην οικογένεια Amblyomminae: Περιλαμβάνει τα τσιμπούρια των βοδιών (Amblyomma americanum).

5. Τσιμπούρια στην οικογένεια Haemaphysalidae: Περιλαμβάνει τα τσιμπούρια των αιγών (Haemaphysalis punctata) και το κοινό ασιατικό τσιμπούρι (Haemaphysalis longicornis).